Główna teza Doktryny Gierasiomowa
Doktryna Gierasimowa nie jest formalną strategią wojenną Rosji, lecz zachodnią interpretacją działań hybrydowych przypisywanych generałowi Walerijowi Gierasimowowi. Jej medialna nazwa służy uproszczeniu przekazu dla zachodnich odbiorców. Tak naprawdę o Doktrynie tej zachodnie media zaczęły mówić już w latach 70-tych, gdy spotkali się z pierwszymi uciekinierami z KGB, którzy to mówili o tzw: Dywersji Ideologicznej – której zadaniem było rozbicie zachodu od środka. To co jest rozumiane jako doktryna Gierasimowa, to tak naprawdę połączenie technik agenturalnych w tym dywersji ideologicznej, z technikami militarnymi – czyli sabotażem, dywersja i zamknięcie tego jak by w jednym miejscu z nadaniem temu etykiety pdt: „Doktryna Gierasimowa”.
Założenia doktryny
Wojna poniżej progu wojennego: działania prowadzone tak, by nie zostały oficjalnie uznane za wojnę, a nawet by nie można było ich bezpośrednio połączyć bezpośrednio z agresorem.
Dominacja środków niemilitarnych: propaganda, agentura wpływu, presja ekonomiczna, manipulacja informacją, różne dziwne ruchy, trendy, organizacje..
Walka o percepcję: dezinformacja, operacje psychologiczne, sponsorowanie ruchów społecznych i partii politycznych – bardzo często wrogich wobec siebie..
Unikanie otwartej konfrontacji: użycie „zielonych ludzików”, najemników, misji stabilizacyjnych, wynajmowanie miejscowej ludności do prowadzenia działań przeciwko danemu krajowi.
Zintegrowane państwo: współpraca dyplomacji, służb, mediów, wojska i gospodarki w ramach jednej strategii.
Schemat operacji specjalnych
Kreowanie problemu – destabilizacja przez agenturę, korupcję, presję prawną, organizacje pozarządowe, grupy internetowe itd.
Destabilizacja – protesty, cyberataki, kryzysy narracyjne.
Eskalacja kontrolowana – działania pod fałszywą flagą, separatyzm.
Interwencja – ograniczone uderzenia, „misje pokojowe” w celu ustabilizowania problemu.
Zamrożenie konfliktu – utrzymanie wpływów i presji informacyjnej. Postawienie swojej osoby u władzy.
Narzędzia
Dezinformacja, operacje psychologiczne, dywersja ideologiczna, polaryzacja, dezintegracja..
Cyberataki, zakłócenia systemów działania państwa..
Wykorzystanie energetyki i handlu – jako dźwigni do korupcji i nacisku.
Legitymizacja działań przez prawo i dyplomację. Operacje na progu legalności, często podpierana organizacjami walczącymi o prawa mniejszości, lub organizacjami walczącymi o prawa człowieka.
Precyzyjne uderzenia militarne jako ostatni etap
Przykłady zastosowania
Krym/Donbas (2014–): pełna paleta działań niemilitarnych + ograniczona interwencja, pod rzekomym powodem, że chodzi o pomoc dla mniejszości Rosyjsko- języcznej.
Syria: szybka, precyzyjna faza kinetyczna wsparta działaniami informacyjnymi.
Unia Europejska – masowe przerzucanie Imigrantów z Afryki i rejonu bliskiego wschodu, do europy,w celu wywołania kryzysu imigracyjnego. Stosowanie do tego celu grup przestępczych i służb specjalnych, które pomagają w procederze przerzutowym. Wspomaganie tego procesu przez aktywistów i organizacje zajmujące się pomocą prawna dla imigrantów (głównie ekonomicznych) by mogli oni znaleźć schronienie na terenie europy, oraz zaangażowanie w to różnego rodzaju organizacji walczących o prawa człowieka.
Wnioski
Doktryna Gierasimowa to nie nowa koncepcja, lecz nowoczesne opakowanie znanych technik wojny hybrydowej, inspirowanych m.in. „Sztuką wojny” Sun Tzu. Jej celem jest rozbicie jedności przeciwnika bez wypowiadania formalnej wojny, a siły zbrojne pełnią rolę domykającą operację – gdy przeciwnik zostanie wewnętrzne rozbity i osłabiony. Rosjanie świetnie wiedzą że w obecnej sytuacji NATO nie zostanie przez nich pokonane, ale jeśli uda się skłócić sojuszników, wprowadzić w ich szeregach chaos – wtedy dojdzie do osłabienia członków NATO i powoli nastąpi rozpad tego sojuszu. Doktryna prowadzenia wojny Hybrydowej – przypomina wojnę partyzancką, na wyczerpanie przeciwnika.
